Rozdział 20 "Pocieszenie"

Salta <33

Leon

Jak przyszedłem na miejsce, gdzie zostawiłem motor i Fran, która miała na mnie czekać, nie było ani jej ani motoru. Odwróciłem się, a tam szok. Francesca jechała sama na motorze. Wystrzeszczyłem oczy. Nie mogłem uwierzyć, że ona umie jeździć i to dobrze. Jeździła parę minut aż w końcu dojechała do mnie, a ja nie mogę z siebie wydobyć żadnego słowa, ale w końcu udało mi się i powiedziałem - WOW - no co ona tylko się uśmiechnęła - Czyli po twoim słowie, można stwierdzić, że jeżdżę od Ciebie lepiej - powiedziała po chwili, a ja nie mogłem i się zaśmiałem - Chciałabyś - powiedziałem. Posmutniała. Podszedłem do niej i powiedziałem na ucho - Jeździmy tak samo - pojawił się uśmiech i taki właśnie lubię
- Jedziemy ? - zapytałem po chwili, bo i tak już jest dość późno, a jutro w końcu do Studio trzeba iść. Kiwnęła tylko głową, więc wsiedliśmy na motor i ruszyliśmy. Do jej domu jechaliśmy przez parę minut. W końcu dojechaliśmy. Zsiadła z motoru, a ja w między czasie zdjąłem kask. Zaczynała odchodzić, ale ja powiedziałem
- Coś mi się należy - wtedy wskazałem na policzek, a ona go ucałowała
- Pasuje ? - zapytała. Kiwnąłem na "tak", a ona uśmiechnięta odeszła. Poczekałem aż wejdzie do domu, a jak to zrobiła, odjechałem. Jak tylko dojechałem do swojego domu. Położyłem się na łóżku, myślałem o dzisiejszym dniu, który był wspaniały, a po chwili zasnąłem.

~Następny dzień~

Violetta

Obudziłam się cała zapłakana. Nie było już tych koszmarów, a dzisiaj znowu to samo. Czemu ja ? Czemu nie ktoś inny ? Pytania krążyły po mojej głowie nie ustanie. Zapłakana, podniosłam się z łóżka i podeszłam do szafy. Wybrałam byle jakie ciuchy, a z nimi powędrowałam do łazienki. Jak tylko byłam gotowa, udałam

się na dół, gdzie szybko wyszłam z domu. Nie chciałam by ktoś mnie widział w tym stanie. Chciałam by Diego mnie przytulił. Przy nim czuję się bezpieczna, po mimo że nie jesteśmy razem, ale... Sama nie wiem

czemu tak jest. Do szkoły doszłam bardzo szybko. Weszłam do niej, szybko by mnie nikt nie zauważył, chociaż było to nie możliwe. Zobaczyłam chłopaka w jednej z sal. Weszłam do niej i wtuliłam się w niego. Zaczął mnie głaskać po głowie i po plecach
- Co się stało ? - zapytał z troską
- Znów ten sam koszmar. Ja nie chcę - odpowiedziałam i znów się wtuliłam w niego. Odsunął mnie od siebie trochę i powiedział
- Nie płacz - w tym momencie otarł moją łzę - Nie jesteś sama, pamiętaj. Masz kuzynów, przyjaciół i rodziców, którzy zawsze będą przy Tobie i nie pozwolą by stało Ci się coś złego - dokończył
- A Ciebie nie mam ? - zapytałam trochę smutna
- Masz. Zawsze możesz do mnie zadzwonić, nawet w środku nocy - odpowiedział, a na mojej twarzy zagościł uśmiech. Po chwili zaczęłam wychodzić z sali, tak jak Diego, jednak to co zobaczyliśmy na korytarzy, zdziwiło nas...



Wiem, że późno dodaję i jakiś krótki, ale na życzenie Oli <3 (Aleksandra Dominguez) jest dodany teraz, a w ogóle mam pomysł na początek next rozdziału, więc dlatego trochę krótki dodany <33
Tam przy Leonie jak jest pogróbienie musiałam tak zrobić, bo przez gif jak robiłam enter to schodziło pod gif, więc by był luka i dlatego tak *.*
Jest Leonesca i przytulas Dieletty <33
Co zobaczyła Dieletta ?
Mówię, że będzie to pocałunek, ale kogo to już niestety nie powiem ;**
Kolejny pojawi się może w poniedziałek (jak mi się uda), a jak nie to 26/27 grudnia ;**

Pycia;*