Rozdział 23 "Wiedziałam"

W końcu udało mi się napisać, chociaż sama nie wierzę, że w jeden dzień dwa rozdziały, gdyż na Viomas także się pojawił <33

Rozdział cały dzisiaj będzie poświęcony Fedemile, bo tak wyszło samo ;**

Czytajcie <33

Ludmiła

Odpowiedziała "Tak". Wiedziałam, wiedziałam. Zaczęłam się drzeć i skakać z radości, że wiedziałam. Po chwili jednak musiałam się uspokoić, bo pomimo że wszyscy się śmiali, Gregorio mnie ukarał, że mam zostać po lekcjach, wraz z Fede, który cały czas się śmiał, po mimo że był już parę razu upomniany. A jako karę mamy ułożyć układ do nowej piosenki chłopaka "Luz Camara y Accion". Gdy już nauczyciel wszystko mi powiedział, czyli że np. jestem beztalecięm, mówił to każdemu, a my i tak mamy to gdzieś, zabrzmiał dzwonek, który oznaczał, że mamy koniec lekcji, ale niestety ja i tak musiała zostać z Pasquarellim.

Federico

Nie wiem za co zostałem. Przecież to nie moja wina, że Ludmiła śmiesznie wyglądała, ale i cudnie, jak się cieszyła. Każdy tam się śmiał, a że ja najbardziej to nie moja wina. Chociaż jest plus, że zostałem z Ludmiłą, z którą będę sobie dogryzać, a potem z tego śmiać, tak jak zawsze. Zadzwonił dzwonek, a my już w klasie

byliśmy, bo i tak po co mieliśmy wychodzić ? Nie myliłem się, zaczęliśmy sobie dokuczać, mówiąc, że ona jest nienormalna albo ja głupi, ale po chwili nie mogliśmy tak i zaczęliśmy się śmiać. Jednak w czasie naszego śmiania wszedł Gregorio, więc ustawiliśmy się, a on pokazał nam jak mniej więcej ma wyglądać układ do tej piosenki. Pokazał nam dwa razy, a jak tylko skończył, spróbowaliśmy my. Nie udawało nam się na początku, co nauczycielowi oczywiście się nie podobało, ale to już norma, jednakże za którymś już razem nam się udało, a on zaczął się cieszyć jak małe dziecko. Powstrzymywaliśmy śmiech, a jak powiedział, że to już koniec i wyszedł z sali, a ja upewniając się, że na pewno nas nie usłyszy, wybuchliśmy śmiechem. Zaczęliśmy go udawać, ale po 5 minutach nie mogliśmy już ze śmiechu i leżeliśmy na ziemi. Ogarnęliśmy się po chwili i po tym poszliśmy się przebrać. Postanowiłem ją odprowadzić, więc szybko się przebrałem, a jak wychodziłem z szatni ona także.

Ludmiła
Dzisiaj wyjątkowo szybko się przebrałam, a jak wyszłam z szatni, z męskiej wychodził Federico
- Jak to możliwe, że dziewczyna tak szybko się przebrała ? - zapytał

- Jak widać możliwe. Będziesz tu stał czy zaproponujesz, że chcesz mnie odprowadzić ? - odpowiedziała, a jego mina zaskoczenia, była bezcenna
- Skąd wiesz, że chce ? - odpowiedział pytaniem na pytanie
- Jestem wróżką - na to zaczęłam się śmiać, po raz kolejny, tak samo jak chłopak. Po opanowaniu, ruszyliśmy w stronę mojego domu. Podczas drogi, dużo rozmawialiśmy i obyło się bez dogryzania sobie, chociaż my to bardzo lubimy. Po jakiejś godzinie, chociaż do domu mam jakieś dziesięć do piętnastu minut, jak mi się nie chce, ale dzisiaj aż godzinę. Sama się dziwie, ale z chłopakiem mi się dobrze rozmawia. Nagle...


Hahahahahaha, zła ja :D
No, ale wybaczcie, zawsze tak kończę *.*
Kolejny wam nie powiem kiedy, bo sama nie wiem ;p
Co nagle ?
Tego dowiecie się w next ;**

Gumiś;*